Column

Van hier tot Tokio…

Wellicht kunt u zich mij herinneren als die coach die tijdens de Olympische Spelen in 2008 in het water werd gegooid…Ja, ik was toen die man die jarenlang met twintig waterpolovrouwen in Zeist samenwoonde om uiteindelijk met dertien van hen in Peking te eindigen met een gouden medaille om onze nek. Althans, de speelsters kregen er eentje, de coach niet…Raar, maar zo zijn nu eenmaal de regels bij de Olympische Spelen.

Nadat de topsportsubsidie van NOC*NSF / VWS was stopgezet als gevolg van het focusbeleid, hebben wij in de zomer van 2013 de Nederlandse waterpolomannen onder onze hoede genomen. Wij zijn niet gaan piepen en kreunen, begrijpen de keuzes van NOC*NSF en hebben voor de waterpolomannen en ‘onze’ Reis naar Rio een – vinden wij – uniek en innovatief ondernemingsplan geschreven.

Geloof kan je op meerdere manieren interpreteren. Dat alleen al is fascinerend om over na te denken.

Onlangs deden we met de Nationale waterpolomannen een aantal verschillende oefeningen buiten het water. In een ervan werd gevraagd naar kernwaarden die de spelers voor de ploeg belangrijk vonden. Na wat heen en weer gepraat kwamen we op de 5 P’s:

Een jaar geleden begonnen we met de waterpolomannen aan onze driejarig traject ‘De  reis naar Rio de Janeiro’, tenminste laten we hopen dat ons project daar eindigt want dat zou betekenen dat we ons gekwalificeerd hebben, iets wat na de laatste deelname in 2000 een fantastische prestatie zou zijn.

Storming

Nee, deze column gaat niet over de aankomende herfst, daarvoor moet u eerder bij weerman Reinier vd Berg van RTL4 zijn. Ik wil wel even stilstaan bij de verschillende fasen van het teamproces waar de stormingfase er 1 van is. In veel presentaties in het bedrijfsleven vertel ik over de verschillende stadia waarin teams zich kunnen bevinden. Vaak aan de hand van het gouden verhaal van de dames tussen 2005 en 2008 maak ik de theorie duidelijk, maar nu zullen de Oranjeheren als metafoor dienen.

In 1996 sprak de toenmalige KNVB-voorzitter Jos Staatsen de legendarische woorden: “we gaan iets nieuws beginnen”, doelend op de sportzender SPORT 7. Het werd een project dat uiteindelijk mislukte.

Toch schieten mij deze woorden wel te binnen als ik naar onze nieuwe uitdaging kijk bij de waterpoloheren. De weg naar nieuw perspectief of naar de volgende Olympische Spelen is niet zo zeer ‘iets nieuws’, maar de manier waarop we het gaan invullen wel.

Kerst 2012

Het moment van schrijven is kerstavond 2012. Mijn vrouw zit met tranen over haar wangen naar All you need is love te kijken en ik zit te tikken achter m’n PC. Toch is dit HET moment om alles van 2012 nog eens de revue te laten passeren en daar met enige afstand “objectief” naar kijkt.

Normaal gesproken als ik een voorspelling in de sport doe, klopt daar in het algemeen heel weinig van. Ik vul al jaren de toto in maar ik heb nog nooit iets gewonnen. Wat dat betreft ga ik steeds meer op Johan Derksen lijken die ook altijd de verkeerde ploegen op winst inschat. Maar mijn positieve gevoel dat ik voorafgaand had aan de Olympische Spelen van Londen 2012 is daarentegen toch wel aardig uitgekomen.

Voorspellingen

Elk groot voetbaltoernooi organiseer ik een voetbalpoule om samen met vrienden en bekenden me te wagen aan allerlei voorspellingen. Zo ook dit keer. De meeste deelnemers hadden net als ik Oranje een finaleplaats toebedeeld. We weten inmiddels beter.

De laatste jaren hoor ik veel clubs om me heen praten over “Professionalisering”. Twintig jaar geleden zeiden we al tegen elkaar: “we moeten meer trainen”. Vandaag de dag trekken we dezelfde conclusie en ik hoop het niet, maar het zou zo maar eens kunnen zijn dat we het over twintig jaar nog steeds roepen. Met andere woorden: We willen wel, maar we kunnen (blijkbaar) niet.

Van de week konden we het bericht lezen op internet en op hetzelfde moment is er een brief naar de clubs gestuurd met de mededeling dat JTT (Jong Oranje onder de 19 jaar) uit de heren hoofdklasse waterpolo wordt gehaald. Een trieste beslissing. Triest in veel opzichten.

Waaaauuuuuwwww !!! Wat was het een feest daar in Eindhoven op het EK? Ik hou helemaal niet van carnaval, maar het leek er verdacht veel op dat Carnaval een paar weken te vroeg was begonnen in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion.

Het jaar 2011 heeft weer fantastische en historische sportmomenten opgeleverd. Aan het eind van het kalenderjaar is het altijd een mooi moment om even terug te kijken en ook de verwachtingen van 2012 in kaart te brengen.

Afgelopen vrijdag was de EK Waterpolo loting in Eindhoven. Een goed georganiseerde avond met prominente gasten zoals Pieter van den Hoogenband en Louis van Gaal.

Deze titel is van origine de zevende “habit” van effectief leiderschap volgens Covey, de meest bekende managementgoeroe ter wereld. Het betekent min of meer dat er een goede arbeid-rust verhouding moet zijn om scherp te blijven presteren en dat je soms wel eens zelf een stap terug moet kunnen en willen doen om er vervolgens weer twee voorwaarts te maken.

De maand augustus heeft weer voor veel opschudding gezorgd in de sportwereld. Even een aantal voor mij opvallende zaken.

Vorig jaar rond deze tijd had ik ook in één van mijn toenmalige columns mezelf gewaagd aan een aantal voorspellingen. Gewoon omdat ik dat leuk vond. Ik had dat voor mezelf afgelopen maand ook gedaan met het WK Waterpolo.

Een paar maanden geleden was ik in Amerika om een aantal sportevenementen te bezoeken. Eén van de avonden was ik te gast bij de Hall of Fame van het worstelen. Hier worden worstelaars opgenomen en in het zonnetje gezet die veel voor de sport betekend hebben.

Tot op zekere hoogte is succes te koop in de sport. Pak een willekeurige sport en er zijn altijd clubs die de beste spelers aantrekken en daardoor hoog op de ranglijst staan. Of het nou om voetbal, volleybal of waterpolo gaat.

Heel lang heb ik naar bovenstaand “principe” gehandeld als coach en begrijp me niet verkeerd maar natuurlijk wil ik ook altijd winnen. Toch bespeur ik bij mezelf een kleine ommezwaai. Het is niet langer het enige wat telt. Er zijn ook andere factoren belangrijk geworden.

Twee weken geleden ben ik samen met mijn broer een weekje naar Atlanta in Amerika geweest. Sinds een paar jaar proberen we ieder jaar als broers “iets leuks” te doen en dit jaar wilde hij perse naar Wrestlemania 27, een worstelshow die zijn weerga niet kent.

Als kinderen zagen we samen Hulk Hogan en Andre the Giant het Amerikaanse “show” worstelen groot maken en het leek ons leuk om jaren later dit entertainment van dichtbij te gaan bekijken.

Een week geleden ongeveer las ik dat Charles van Commenée, de technisch directeur van de Engelse Atletiekunie, zijn atleten heeft verboden om deel te nemen aan de openingsceremonie van de Olympische Spelen 2012 in Londen.  Een opmerkelijke beslissing maar ik  hoorde er vervolgens vrij weinig over.

Volgens zaakwaarnemer Lens van El Hamdaoui ligt de bal niet bij Mounir maar bij trainer Frank de Boer. Hij doelt hier op de uitspraak van de trainer van Ajax die het tegenovergestelde had gezegd.

Na de Olympische Spelen van China en onze prachtige gouden plak heb ik een paar jaar in een roes verkeerd. Huldigingen, radio en tv, bedrijfsleven en nog veel meer kwam er op mijn pad en ik heb ervan genoten.

Afgelopen zondag speelde Alice Lindhout op 45-jarige leeftijd haar laatste wedstrijd van haar imposante spelersloopbaan.  Na bijna 30 jaar (!!!) op het hoogste niveau gespeeld te hebben vindt ze het genoeg geweest.

Ingegeven door het gesprek wat ik had met oud basketbalcoach Ton Boot besloot ik na 22 seizoenen achter elkaar in het waterpolo gecoacht te hebben zijn voorbeeld te volgen en ook eens een jaar “rust” te nemen. Nu we acht maanden na de kampioenswedstrijd in Borculo verder zijn kan ik rustig stellen dat het zo langzamerhand toch weer begint te kriebelen.

Terugkijkend op het afgelopen jaar schieten mij ten eerste een aantal schitterende hoogtepunten voor de geest. Of het nou de voetballers op het WK in Zuid Afrika zijn, de geweldige prestaties van Sven Kramer, Ireen Wüst of Nicolien Sauerbreij of mijn eigen kampioensploeg in Gouda, alle sportprestaties geven een heerlijk gevoel.

Heeft u ook zo genoten van de suprematie van FC Barcelona? Real Madrid heeft best een aardig team bij elkaar gekocht zou je zeggen, maar kreeg alle hoeken en gaten van Nou Camp te zien. Dit was echt voetbal van een andere planeet zeg maar.