Coaching & Training
Over het coachen en trainen zijn al talloze boeken geschreven. Iedere schrijver, coach of trainer heeft zijn of haar eigen waarheid. Voordat we mijn principes binnen coaching en training gaan benoemen vind ik dat we eerst een belangrijk onderscheid moeten onderkennen. Het vak coachen is iets anders dan het vak trainen. Beide vakken horen weliswaar bij elkaar en zijn vaak onder gebracht bij één persoon maar het zijn in mijn optiek zeker wel twee verschillende specialismen. Zo ken ik verschillende topcoaches die als trainer wat minder zijn en andersom.
Bij het trainen van atleten staat de ontwikkeling wat mij betreft voorop. Je probeert de sporter simpelweg beter te maken op bijvoorbeeld technisch, tactisch, fysiek of mentaal vlak. Je probeert in je trainingen je sporters uit te dagen met afwisselende oefenstof die natuurlijk weer gerelateerd is aan je meerjarenplan.
Bij het coachen van wedstrijden staat de ontwikkeling van sporters wat mij betreft over het algemeen op plan twee tenzij wedstrijden een minder belangrijk karakter kennen. Maar in principe ben je als coach in een wedstrijd in het hier en nu bezig en doe je simpelweg alles om te winnen. De juiste tactiek afstemmen, het wisselen van spelers, time-outs aanvragen op momenten dat het nodig is, enz.
In mijn beleving coach je dus over het algemeen op de korte termijn in het hier en nu, denk aan wedstrijden in de play-off’s of op de olympische spelen. Dan sta je even niet stil bij de technische uitvoering van een speler als hij of zij een kans mist. In trainingen neem je natuurlijk alle tijd om de betreffende techniek te perfectioneren en dan werk je dus wat meer op de lange termijn alhoewel je natuurlijk ook trainingen afwerkt die rechtstreeks te maken hebben met de komende wedstrijd.
Er zit dus best een grijs gebied in deze opvatting, maar ik hoop dat de strekking van het verhaal duidelijk is.
Twee andere belangrijke pijlers voordat we naar de principes gaan zijn Zelfkritiek en Zelfkennis. Voordat je atleten gaat trainen of coachen is het denk ik belangrijk dat je nadenkt wat deze pijlers voor jou persoonlijk betekenen.
Niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen hoor je vaak. Het ligt er misschien aan hoe de kritiek geuit wordt en hoe deze tot stand komt, maar kritiek hoeft niet per definitie negatief te zijn. Sterker nog, als je iemand kritiek geeft, dan moet je er eigenlijk vanuit gaan dat de intentie van degene is om je beter te maken. Jammer genoeg wordt kritiek vaak verkeerd geïnterpreteerd. Eigenlijk moet je als sporter (of als werknemer) je pas zorgen maken als je geen kritiek meer krijgt want dan wil niemand je blijkbaar nog beter maken.
Hetzelfde geldt voor zelfkritiek. Kijk je wel eens kritisch naar jezelf? Hoe doe je dat dan? Sta je open voor andere meningen? Ga je meteen de verdediging in? Wie houdt jou de spiegel voor? Wie coacht jou?
Zelfkennis is hier natuurlijk onlosmakelijk mee verbonden. Spelers vinden het soms moeilijk om hun sterke en zwakke punten op te noemen laat staat dat ze het van elkaar goed in kaart kunnen brengen. De vraag is natuurlijk ook of jij als trainer/coach je kwaliteiten en tekortkomingen kan benoemen. Soms kunnen specifieke persoonlijkheidstesten zoals actiontype gebaseerd op MBTI een hulpmiddel hierbij zijn. Het is echt de moeite waard om dit duidelijk in kaart te brengen en jezelf en elkaar beter te leren kennen. Je kan dan toch gerichter mensen om je heen verzamelen in je begeleidingsteam bijvoorbeeld en kan veel beter maatwerk geven aan je atleten, juist ook in een teamsport.
Daarnaast zijn de principes vertrouwen, discipline en positief werken erg belangrijk in mijn manier van werken en kunnen derhalve ook niet los gezien worden van de pijlers zelfkennis en zelfkritiek.
Robin van Galen
