Mooie uitdaging op het juiste moment

Na de Olympische Spelen van China en onze prachtige gouden plak heb ik een paar jaar in een roes verkeerd. Huldigingen, radio en tv, bedrijfsleven en nog veel meer kwam er op mijn pad en ik heb ervan genoten.

De eerste twee seizoenen na Peking heb ik al die festiviteiten gecombineerd met mijn werkzaamheden bij GZC/DONK in Gouda. Als waterpolocoach was ik ongeveer 15 tot 20 uur per week bezig met mijn sport.

In de loop van die twee seizoenen bij Donk waarin we twee nationale bekers en twee landstitels veroverden bekroop mij het gevoel van verzadiging. Natuurlijk had ik nog een paar jaar door kunnen gaan, maar nog meer titels toevoegen was voor mij niet meer de uitdaging die ik zocht.

In één van de gesprekken die ik had met basketbalcoach Ton Boot kwam het fenomeen “sabbatical year” aan de orde. Hij inspireerde mij enorm en vertelde hoe goed het voor hem werkte, een jaar ertussen uit. En zo kon het gebeuren dat ik na 22 seizoenen training geven en coachen een jaar niets ging doen op trainersgebied.

Een sabbatical, ik zit er op dit moment nog midden in, want in de zomer is het jaar pas om, kan ik iedereen aanbevelen. Heb inmiddels veel nieuwe dingen gedaan voor radio en tv, had meer tijd voor persoonlijke zaken en heb echt de batterij weer kunnen opladen. Iets wat ook echt nodig was, want ik heb die drie jaar intern met de dames in Zeist echt als “tropenjaren” ervaren. Ik was in die tijd heel veeleisend voor mijn speelsters, maar ook voor mezelf en mijn staf. Achteraf merk je pas wat een impact het heeft gehad op je fysieke en mentale gesteldheid. Natuurlijk heeft het een perfect resultaat opgeleverd, maar de gouden plak heeft ook zeker een keerzijde.

Nu de energie weer bijna aan het maximum zit liet ik jullie al eerder weten dat het weer begon te kriebelen en net als je dat gevoel hebt, beginnen verschillende clubs te informeren of je volgend seizoen beschikbaar bent. Ja, ik kon ook naar het buitenland als ik had gewild, maar op dit moment heb ik die behoefte niet zo. Misschien later, ondanks mooie aanbiedingen uit Brazilië, Japan, Spanje en Duitsland.

Het mooie van UZSC uit Utrecht vind ik dat het bestuur echt een bepaalde visie heeft. In september 2010 was het eerste contact er al. Regeren is vooruitzien zal men gedacht hebben. Ze vroegen of ik eens naar de interne organisatie wilde kijken en zo heb ik eens een middagje zitten brainstormen over wat er allemaal wel niet beter kon binnen de club en de gemeente Utrecht.

Begin 2011 belde de voorzitter van de club mij op en vroeg me naar mijn plannen van komend seizoen.  Na verschillende gesprekken kreeg ik een goed gevoel. Een goed gevoel bij de club UZSC, de ambitie en visie van de vereniging en de faciliteiten die men nu al kan opbrengen maar zeker ook in de toekomst.

Dat alles heeft uiteindelijk geresulteerd in een 5-jarige overeenkomst waarin ik de herenselectie ga coachen en training geven, maar waar ik me ook ga bemoeien met de damestak en de jeugdopleiding meisjes en jongens. Daarnaast ga ik alle trainers en coaches praktisch en theoretisch intern begeleiden zodat we ook op dat vlak ons verder gaan ontwikkelen.

Al met al een hele mooie uitdaging die op het juiste moment voorbij kwam en waar ik een goed gevoel bij heb. In mijn ogen is UZSC een “sleeping giant”, een club waar heel veel mogelijk is met een prachtige historie. Het zal mij niet verbazen als we over een aantal jaar kunnen constateren dat er een goede organisatie staat met een prima structuur, een verbeterde jeugdopleiding die talenten voortbrengt en selectieteams die structureel in de top 4 spelen waarbij er af en toe ook een beker in de prijzenkast van deze traditionele club kan worden toegevoegd. Kortom, een waterpolobolwerk in het midden van het land met een toekomstig prachtig zwembad. Ik ben blij dat ik daar mijn steentje aan mag bijdragen.  


RvG (14-02-11)